شروع به یادگیری برنامه نویسی قبل از کنکور ؟

وقتی برای اولین بار یه کامپیوتر رو از نزدیک دیدم خیلی واسم عجیب بود چرا ؟! چون یه صفحه ی سیاه
با کلی کلید روبه روم بود . تلوزیون با اون همه جذابیتش اون تعداد دکمه داشت ولی این کامپیوتر با این همه
کلید ؟!  اصلا با این همه کلید میشه چیکار کرد  ؟ چیکار می خواد بکنه  ؟ وقتی بابام از سرکار برگشت
ازش طرز استفاده از کامپیوتر پرسیدم و اونم واسم توضیح داد . گفت که چجور روشن میشه ،
این همه دکمه واسه چیه ،  اون موش ماننده که ازش یه سیم در اومده و رفته داخل این
جعبه ی سیاهه واسه چیه ، این جعبه سیاهه چیه و کلی چیز دیگه یادم دادم ، منم از اون
موقع عاشق کامپیوتر شدم . نمیدونم چرا عاشقش شدم . هر روز الکی هم شده بود ، می رفتم
و دکمه ی روشنش رو میزدم و به صفحه ی مانیتور کامپیوتر  خیره میشدم ، انگار که یه انسان اولیه
برای اولین بار آتش رو کشف کرده باشه . آروم آروم کار کردن با کامپیوتر رو یاد گرفتم ، هم بابام یادم داد
و هم یه کتاب گرفته بودم از کتابخونه ی محله مون از رو اون هم یاد می گرفتم . دوست داشتم رابطه
عاشقانه ی ، بین خودم و کامپیوتر قوی تر کنم بخاطر همین رفتم یاد بگیرم که چجور میشه واسه
کامپیوتر برنامه ساخت .

اونجا بود که با برنامه نویسی آشنا شدم . یک دنیای بی پایان ، یک جهان متفاوت .
اون موقع 15 سالم بود که شروع به یادگیری برنامه نویسی کردم . زبان های برنامه نویسی که واسه
یادگیری انتخاب کردم  اشتباه بودند چون هیچ آگاهی نداشتم تو این عالم بی انتها و غرق در این عالم شده بودم .
همین طور گذشت ، ولی من تلاشم را میکردم تا برنامه نویسی را یاد بگیرم  و با زبان های
برنامه نویسی بیشتری آشنا بشم ولی یه مشکلی پیش اومده بود واسم و من به دو راهی سختی رسیده بودم .
دو راهی برنامه نویسی یا کنکور ؟؟
یا باید برنامه نویسی رو انتخاب می کردم یا کنکور . البته در کنار کنکور می تونستم برنامه نویسی کنم ، اونم روزی 1 ساعت
ولی در کنار برنامه نویسی روزی 1 ساعت واسه کنکور خونده فایده ای نداشت .

از این جا به بعد آدما به سه دسته تقسیم میشند :

1. می خوان برنامه نویسی رو ادامه بدن و کنکور رو بکل فراموش کنند .
2. می خوان فقط واسه کنکور بخونند و برنامه نویسی رو برای یه مدت می بوسند و می زارن کنار .
3. هم می خوان برنامه نویسی کنند هم می خوان واسه کنکور بخونند .

دسته 1 :

این دسته از آدما چون بدون برنامه نویسی کردند زنده نمی مونند انتخاب می کنند که به برنامه نویسی کردنشون

ادامه بدند و کلا بیخیال درس و دانشگاه می شن و خودشون برنامه نویسی رو  یاد می گیرند .

دسته 2 :

اونایی که می خوان برنامه نویسی رو کلا بزارند کنار و بچسبند به درس و به فکر یه دانشگاه خوب هستند .

من با این دسته از آدما هم کاری ندارم چون انتخاب خودشون رو کردند و می خواهند بعد کنکور به برنامه نویسی شون

ادامه بدند .

و می رسیم دسته 3 کسانی که هم آش رو می خواند و هم جاشو .

دسته 3 :

من هم از این دسته آدما بودم چون هم کشته مرده ی برنامه نویسی بودم و اگه روزی

چند خط کد نمی زدم شبم روز نمی شدم و خوابم نمی برد و از طرفی دیگر به فکر دانشگاه  خوب بودم

تا بتونم برنامه نویسی رو تخصصی تر یاد بگیرم .

برنامه نداشته باشی تو این مسیر باختی 😥 😥 !!!

تو این مسیر شما باید خیلی برنامه ریزی شده پیش برید چون هم قراره واسه کنکور بخونید و هم برنامه نویسی کنید .

حتما حتما برنامه ریزی شده برید جلو جون می تونید از زمانتون بهترین استفاده رو داشته باشید و زمان کم نیارید برای
انجام دادن بقیه کارهاتون. بر فرض اگه شما روزی 5 ساعت واسه کنکور بخونید ، 2 ساعت برنامه نویسی کنید ، 7 ساعت برید مدرسه
و 7 ساعت بخوابید میشه 21 ساعت و شما دیگه وقت آن چنانی واسه انجام دادن کار های غیر ضروری ندارید .
و شما باید کار های غیر ضروریتون رو بزارید واسه روز هایی که مدرسه نمی رید مثل پنجشنبه و جمعه .

من اینجا توصیه هایی واسه کنکور ندارم

و فقط چیز هایی رو می خوام به شما بگم که بتونید راحت تر هم درس بخونید هم برنامه نویسی کنید .

همراه درس خوندن واسه کنکور ، یاد گرفتن برنامه نویسی و برنامه نویسی کردن واقعا کار سختیه
خودم این تجربه رو داشتم که دارم می گم ، ولی همیشه مسیر پایانش قشنگه .

امکانش خیلی بالاست که شما در طول این مسیر از برنامه نویسی یا درس خوندن خسته بشید
و شاید هم ممکنه کُلا از برنامه نویسی و کنکور متنفر بشید ولی این رو در ذهنتون داشته باشید که
این مسیر زیاد طولانی نیست و بعد یک یا دو یا حتی سه سال تموم میشه و این مسیر برای همیشه نیست .
شاید بخواید از برنامه نویسی درآمد هم داشته باشید کنار درس خوندن واسه کنکور ولی
باید کاری کنید که زیاد ذهنتون رو درگیر نکنه مثل فروش قالب سایت ، تولید محتوا یا تولید فیلم های آموزشی .

وقتی این مسیر رو انتخاب می کنید خیلی سختی ها به مبارزه با شما قراره بیان
ولی هیچ موفقیتی نیست که بدون تلاش کردن باشه و امکان نداره شما در طول هر مسیر
با سختی های راه مواجه نشید . همیشه وقتی از ادامه دادن خسته میشید به این فکر کنید
هم دانشگاه خوب درانتظارتون هست و هم با کوله باری از تخصص برنامه نویسی وارد دانشگاه میشید .

من این تجربه رو داشتم که با روزی 6 ساعت خوابیدن و کنکور خوندم و هم برنامه نویسی کردم

و درآخر به دانشگاه خوبی رسیدم . این مسیر یکی از سخت ترین مسیر هایی خواه بود

که شم تو طول زندگیتون قراره انتخاب کنید . از وقتی که وارد دبیرستان یا همون دوره ی متوسط دوم

میشید ، ثانیه ها ارزششون بیشتر میشه چون هرکی تو این مسیر برندست که

بتونه بهتر از بقیه زمانش رو مدیریت کنه .

موفق باشید 😉 😀